dag 30 Castrojeriz

Hilde
Vandaag 50 km dus een makkelijk dagje  voornamelijk over een hoogvlakte met bijna geen noemenswaardige klimmetjes. Wel weer bloedheet. Hoewel het vanmorgen echt nog fris was en zelfs koud in de schaduw, dus zijn we een beetje in de zon gaan zitten ontbijten. Daarna tegen half 11 met enige strubbelingen de weg de stad uit gevonden, omdat Ap een route had bedacht die niet helemaal zo uitkwam als hij gehoopt had. Uiteindelijk na een paar keer vragen en een heel eind stapvoets mee terug met iemand die lopend ons de juiste weg ging wijzen, waren we op de goeie route. Als we gewoon eerst naar de kathedraal waren gefietst , wat ik gedaan zou hebben, was het meteen goed gegaan. Nou ja, mannen blijven haantjes en willen altijd gelijk hebben dus moesten we zoals Ap het bedacht had. 
Eenmaal op de hoogvlakte met overal bruin/gele graanvelden en af en toe een onbeduidend dorp met altijd weer een bijzondere kerk was het een makkie. Zo ver je kijken kon graan graan en nog eens graan. Een eindeloze lappendeken van golvende graanvelden soms met een slingerende strook lage bomen en struikgewas er langs. 
Vanmorgen zijn we even het gehucht Cayuela  in gefietst omdat er op de kerk , La Iglesia de San Esteban een  stel ooievaars een nest had met jongen, wat trouwens vrij vaak het geval is, ooievaarsnesten op kerktorens.  Vrijwel meteen kwam er uit een huis een vrouw naar ons toe met de sleutel van de kerk die ons uitnodigde om binnen te kijken. Fantastisch romaans kerkje uit de XII eeuw met hele fraaie doopvont. Zie foto's . 
Onderweg in een soort truckerscafe in Estepar even twee bakkies gedaan. Ineens  zagen we een vol bepakte tandem langskomen met een koppel erop dat ons ook zag, dus werd er uitbundig gezwaaid. Zij fietsen door. 
Tegen twee uur waren we wel toe aan een boterhammetje  en zijn we boven aan een klimmetje in de wind onder bomen gaan zitten met onze stoeltjes in de berm en een prachtig uitzicht om even rustig te eten toen daar de tandem aankwam met, hoe kan het anders, een Nederlands stel erop uit Arnhem. Gezellig even met ze gepraat. Zij waren iets later dan wij vanuit Arnhem vertrokken en ook op weg naar Santiago, waar ze hun fiets lieten ophalen door Soetens om dan met een nachtbus naar Bilbao te gaan om oa het Guggenheim museum te bezoeken en daarna het vliegtuig te nemen. Goed idee als je Bilbao nog niet kent. Ikzelf ben er al een paar keer geweest en het is zeker de moeite waard. 
Vlak voor de camping kwamen we door een toegangspoort van de ruïnes van de abdij van San Anton  uit de XV eeuw. De monniken behoorden tot een Franse orde die bedreven was in het bestrijden van een ziekte , Antoniusvuur geheten. In 1791 werd de orde opgeheven. De woningen met een kleine Albergue behoren tot het gehucht Jeriz dat al bestaat sinds Keltische tijden.  
Heel indrukwekkend met in de nissen van de ruïnes  een leuk ingerichte ruimte waarin verlate Compostelagangers vroeger brood en wijn aantroffen, maar die nu beheerd wordt door  vrijwilligers oa een vrouw uit Californië die er twee weken bleef en een soort vage Jezusfiguur met lang grijs haar in dunne vlechten en een soort kazuifel aan, die dertig jaar geleden uit Italië was vertrokken en over de wereld zwierf, wie weet als monnik. Hij deed er nogal vaag over. Maar hij sprak Frans , wel handig en de vrouw uit Californië sprak ook Frans en natuurlijk Engels, dus konden wel even leuk praten. Nadat we even hadden binnen gezeten en foto's van de ruïnes hadden genomen, gingen we door naar de camping 2 km verderop in Castrojeriz. Een leuke kleine camping met bomen, een restaurantje en miniwinkeltje en goed sanitair. Heel gezellig met best wat Nederlanders. We konden weer ergens twee stoelen vandaan halen en een houten kratje met een plank erop voldeed prima als tafel. 
We kochten een blik linzen met nog wat en een blik tonijn en roerden dat  door een pan macaroni. Goed te doen met een bord friet uit het restaurantje . Mmmmmm.