Dag 31 Over de Tierra de Campos

Hilde:
Van Castrojeriz 90 km naar Sahagun, (60km voor Léon)  Voornamelijk weer over de hoogvlakte Tierra de Campos . Weer een bloedhete dag met 37 graden. Ook voor hier exceptioneel zag ik even ergens op tv. In de gezellige aubergue van Bobadilla met zwembad, oh help, niet voor ons, even koffie gedronken onder de bomen in de mooie tuin en een stempel gehaald. Toen weer door naar de volgende stop in Villalcazar de Sirga om de imposante kerk Santa Maria Blanca te bekijken en ook daar een stempel te halen. Heel toeristisch plaatsje waar zelfs touringbussen stoppen. Ook in Carillon de los Condes was het erg druk met toeristen. Ook daar even een terrasje genomen. Af en toe pauze heb je echt nodig in die verzengende hitte. Daarna moesten we al snel een 16 km lang grindpad op dat als een geel/grijs kaarsrecht lint door de bruine, tot aan de horizon reikende steppeachtige graanvelden liep, met de brandende zon pal boven ons. Verstand op nul en gewoon gaan. Maar met een gangetje van 25 km per uur zoefden we hier in krap drie kwartier overheen. Zou met mijn gewone tourfiets nooit zo snel en makkelijk kunnen. Sowieso is het op die e-bike een makkie. Je hoeft echt geen kracht te zetten, alleen wel je benen bewegen, dat is alles. Nou ja, misschien voor mensen die niks anders gewend zijn dat het nog lijkt dat ze moeite moeten doen omdat ze niet anders weten, maar als je een gewone tourfiets gewend bent, is dit echt niks, kost mij in ieder geval geen enkele moeite ook berg op niet. We passeerden een paar keer wat wandelaars die over die 16 km toch wel een uur of vier moeten doen. En dat is die hitte over dat stoffige pad. Als je die Japanners ziet die altijd veel kleding aan hebben, lange broek of legging, lange mouwen, hoed of iets anders op hun hoofd, zware rugzak, onbegrijpelijk. Moet er niet aan denken, al kreeg ik er dik geld voor. Zou echt het loodje leggen. 
Aan het eind van het grindpad wachtte ons een aangename verrassing, een leuke aubergue met terrasje in de wind en de schaduw. Dus weer even een pauze. Toen de laatste 20 km via de N120 naar Sahagun, waar we natuurlijk ook weer neerploften op een terras aan het begin van het dorp. We moesten ook nog wat boodschappen halen voordat we naar de camping gingen die achter het dorp lag.