Dag 28 naar Burgos

Hilde:

Vanmorgen moesten we vroeg het bed uit want om acht uur ging de tent dicht . Dus om half acht nog snel even douchen en hup alle spullen bij elkaar geraapt en van drie hoog naar beneden. Buiten de fietsen uit een soort schuur gehaald en toen naar het plein om alles te ordenen en op een bank te ontbijten met thee en oud brood.  Helaas ging de winkel pas om negen uur open, dus toen hebben we ook nog maar even een bakkie gedaan op een van de terrasjes dat al open was want we moesten nog wel wat drinken en iets te eten kopen voor onderweg en we zouden niks tegen komen. 
Om half tien reden we het dorp uit op weg naar Burgos, zo'n zestig km te gaan vandaag. In de ochtend zijn we trouwens de 2000 km over gegaan en kwamen we in de provincie Leon. Tot een uur of twaalf was de wind lekker fris, mede doordat we al op 1000 meter hoogte zaten. De route ging door eindeloos glooiende graanheuvels , voornamelijk een groene soort, soms een enkele bruine lap, wat het verschil is weet ik echt niet. Ken al die soorten graan niet. Maar het was prachtig omdat het weggetje slingerend door de heuvels liep en het vergezicht steeds veranderde en ook het licht op de heuvels steeds anders viel. "Het Spaanse graan heeft de orkaan doorstaan" is hier wel van toepassing.  Dacht dat Frankrijk de graanschuur van Europa was, nou, hier weten ze er ook wel raad mee, geen stukje land is onbenut gelaten. Hier en daar passeerden we verstilde dorpjes met vervallen huizen maar wel steeds een prachtig oud kerkje, vaak met een bijzonder torentje. Bij het laatste dorp aan dit slingerende weggetje was een grote steengroeve in bedrijf. Inmiddels waren we alweer flink afgedaald en werd het behoorlijk heet. Drink- en plaspauzes hielden we alleen in de schaduw van een boom....oeps.....fietsbroek binnenstebuiten aan......nou ja..... door de haast vanmorgen en zonder bril....dan krijg je dat.....even omkeren dan maar......toch in de verste verte geen mens te zien haha, Ap lag in een deuk. 
Aan het einde van de afdaling kwamen we in San Juan de Ortega, een gehucht aan het Caminopad dat vanuit de velden afdaalt, met een oud klooster, een hospital, een grote Romaanse kerk met mooie klokkentoren en enkele woningen. Vroeger was het een verzorgingsplaats.  Hier komen ook alle wandelaars doorheen en het klooster is tegenwoordig een Albergue voor pelgrims. Een bijzondere sfeer met een gezellige drukte waar je alle nationaliteiten aan wandelaars bijeen ziet. We troffen er ook een lange dunne Nederlander op de fiets die 15 mei vanuit Maastricht was vertrokken. Petje af.  
Het laatste stuk naar Burgos, voornamelijk via de N120 met veel vrachtverkeer en maar een smal strookje om te fietsen en ook nog in een moordende hitte, was bepaald geen lolletje. Gelukkig vonden we na even vragen in Burgos al vrij snel de camping Fuentes Blancas, waar we om twee uur aankomen. Bijna alleen maar giga campers en caravans, veel Nederlanders maar ook opvallend veel Engelsen. Bijna geen tentjes. We vonden een mooie plek aan de buitenrand lekker onder de bomen met veel schaduw. Ik heb alweer ergens wat los zwervende plastic stoelen en tafel gezien dus die pik ik in, heerlijke luxe. Er is een zwembad, maar dat is me in deze hitte te ver lopen dus ga ik gewoon in bikini een paar keer onder de ijskoude douche staan, gelukkig vlakbij onze plek. We eten kant en klare penne in Bolognese en een blik witte bonen erdoor. Morgen op de fiets zonder bagage de stad verkennen.