Dag 39 Laatste ritje naar Santiago, 55 km

25 juni 2017 - Santiago de Compostela, Spanje

Hilde:
Vanmorgen natuurlijk weer vroeg wakker door het gerommel van de wandelaars die al om half zes begonnen in te pakken. 
Wij draaien ons nog een keer om maar om kwart voor acht komt er een schoonmaakster binnen die de bedden begint  af te halen, dus toen we moesten er echt wel een keer uit. Oké, douchen, spullen naar onze fietsen brengen en nog even ontbijten in de keuken.
Tegen half tien gaan we voor  de laatste keer op weg. Raar idee. 
Het is bewolkt en fris maar na een kleine drie kwartier komt de zon al te voorschijn en later wordt het weer flink warm. 
We nemen de AC240, die onder de drukke N547 loopt, door een mooi afwisselend landschap met af en toe prachtige vergezichten, diepe dalen en stijle klimmetjes. We zien nog veel van die leuke horreos vooral bij oude boerderijen  vaak in of naast de moestuin en ik kan het niet laten om er steeds weer foto's van te nemen, wat ik overigens op mijn gewone fiets nooit had kunnen doen, want Ap raast gewoon verder, waardoor ik me wel wat opgejaagd voel, maar desondanks laat ik me toch de kans op mooie plaatjes niet ontnemen en ben daarom soms kilometers achter. 
In Touro, een klein plaatsje voor Santiago, stoppen we voor een koffie. 
Hier maak ik een foto van een huis met rondom de bovenverdieping een  soort erker met heel veel ramen wat hier wel vaker voorkomt, waarschijnlijk om 's winters de kou tegen te houden. 
Vlakbij een wit kerkje met mooie opengewerkte toren staat een leuk huisje met een afdak ervoor van druivenranken waar een oude vrouw uit naar buiten komt die naar de kerk kijkt en een kruis slaat voor ze verder loopt. 
Vlak voor Santiago stoppen we nog een laatste keer bij een druk cafe met alleen maar oude mannen met bijna stuk voor stuk een   ongelooflijk dikke buik, die over hun broekriem hangt. Ze komen met hun auto aanrijden voor hun zondagse uitje. Niemand heeft een vrouw bij  zich. Hoe  zit dat? Zijn ze de deur uitgestuurd door hun vrouw of mag de vrouw niet mee of zijn het allemaal weduwnaars? De vraag blijft onbeantwoord. 
Als we verder gaan zien we links van ons af en toe het lange viaduct met de snelweg naar Santiago op hoge pijlers die een diep dal overspant. Een apart gezicht. 
Dan ineens zien we in de verte de torens van de kathedraal al boven de stad uit torenen en om half drie rijden we dan echt Santiago binnen. Ap stuurt meteen op het plein van de kathedraal af en gaat pontificaal in het midden staan om zich door wild vreemden te laten omhelzen voor deze geweldige prestatie. Lachen hoor, maar niks voor mij. 
We gaan door naar het bureau voor het Credential  en het Certificado de Distancia 2688 km, plus  een stempel in ons boekje. Het is druk en het gaat er streng aan toe. Je moet in de rij achter een gele streep op de vloer blijven staan tot je aan de beurt bent en er mag steeds slechts een persoon tegelijk naar binnen om bij een van de 14 loketten je boekje te laten zien als bewijs voor de afgelegde route. Dan moet je je naam invullen onderaan een lijst en aankruisen of je de route met religieus, spiritueel of toeristisch doel hebt ondernomen. Ap kruis de eerste twee aan, ik alleen de derde. Nou, als dat allemaal gebeurd is, kopen we nog een kokertje voor vijf euro bij een streng kijkende onvriendelijk man en verlaten we het bureau. 
Nu naar het toeristenbureau om erachter te komen waar de camping ligt. Als we dat weten, zoeken we een leuk terras voor een biertje. Tegen vijven gaan we onderweg naar de camping die aan de rand van de stad ligt. We hebben een goed plekje en ik heb al snel twee stoelen en een tafel ergens vandaan gehaald. Wat een luxe, heerlijk. 


Tja, dan is dit dus het laatste verslag voor op ons blog want de komende dagen struinen we wat door de stad en nemen we waarschijnlijk de bus naar Finisterre aan de kust. Wel komen er de komende dagen nog foto's bij van de stad en van de kust, maar een echt verslag niet meer. Donderdagochtend nemen we het vliegtuig en zijn we in de middag weer thuis. Zal best wennen zijn. 


Dank aan iedereen die ons zo trouw gevolgd en gesteund heeft met leuke opbeurende en aanmoedigende reacties. 
 

Foto’s

8 Reacties

  1. Leny:
    25 juni 2017
    Hilde .ik heb er enorm van genoten va al je mooie verhalen en de foto's. Jammer dat het over is .ik ga het missen. Dankjewel voor je belevenissen samen met Ap. lieve groetjes!!
  2. Eric Dix:
    25 juni 2017
    Proficiat zusje. Een waarlijk bijzondere prestatie die ik je niet snel na zal doen. Echt super! Ook het bijhouden van je blog was fantastisch. Het is echt een prachtig reisverslag geworden. Wellicht kun je het bundelen en tezamen met de ook al prachtige foto's tot een fantastische herinnering laten samensmelten. Ik hou van je!!!
  3. Wil SA:
    25 juni 2017
    Ik heb ook enorm genoten van je verhalen en de reis kunnen volgen vanuit mijn luie stoel of lekker laat in mijn bed en eveneens was het een feestje je mooie foto's te zien.
    Van de horreos kan je wel een boek samenstellen, nog een paar leuke dagen en zie je gauw.
    Chapeau........
  4. Ria Broer:
    26 juni 2017
    Wat heb ik genoten van je verslagen. Nogmaals.....het leest als een goed boek. Die dikke mannen zijn overgebleven mannen zonder vrouw. Vrouwen houden niet van tedikke buiken dat jij het ook al die tijd volbracht hebt met Ap is dat nou jouw verdienste of die van Ap? Ik begrijp Ap wel dat als een BNer gedraagt na zo'n prestatie. Ap houdt wel van een beetje aandacht. Heeeeel Errug knap van jullie!!! Als we aan de finish hadden gestaan hadden we een grote bos bloemen voor jullie bij ons. Dubbel en dwars verdiend! Geniet nog even van Spanje. Cape Finistère is dik de moeite waard en zeer indrukwekkend. Het westelijkste puntje van Europa. Dan is het straks ook weer lekker om in je eigen bedje te slapen. Geniet nog even en bedankt voor het mogen meegenieten Hilde!!!!
  5. Lia:
    26 juni 2017
    Geweldig Hilde. Wat een mooie tocht heb je gemaakt en opgetekend. Petje af......Ik heb het met heel veel plezier tuusen de bedrijven door gelezen. Tot gauw weer bij het hardlopen!
  6. Jopi Floor:
    26 juni 2017
    Ja Hilde...jammer dat het voorbij is maar de herinnering blijft..
    Zal je mooie verhalen missen.
    Tot ziens weer in Utrecht,
    Jopi
  7. Carel:
    27 juni 2017
    Mooi ! Gehaald, tijd voor een feestje
    Geniet nog even
    Het was leuk om te volgen ,het zal raar zijn zonder dglks verslag, net als voor jullie zonder iedere dag weer verder te fietsen
    Tot in NL
  8. Marinus:
    28 juni 2017
    Einde hoofdstuk,, op naar een volgend avontuur,,bedankt voor jullie reis verslag,, soms negatief,, veelal positief over de dingen onderweg,, maar genoten hebben jullie,, goeise reis naar je eigen,,, huuske,, bedje en meer.